Zmienną indeksowaną w FORTRANie oznacza się przez nazwę i parę nawiasów okrągłych zawierających grupę indeksów (w przypadku odwołania do zmiennej) lub par granicznych (w przypadku deklaracji).
Zmienne indeksowane deklaruje się dyrektywą DIMENSION (typ wtedy jest określony przez typ zmiennej zaspecyfikowany wcześniej jawnie lub implicite) albo przy deklaracji typu albo w specyfikacji obszaru wspólnego (blok COMMON). Dolną i górną granicę indeksów danej pary granicznej oddziela się dwukropkiem. Jeżeli dolna granica nie jest podana to wynosi 1.
Przykłady:
DIMENSION X(0:100), XX(0:100,0:100)
REAL KART(3,100)
Liczba par granicznych na ogół nie może być większa niż 8. Dokładne ograniczenie zależy od implementacji FORTRANu.
Elementy tablicy są uszeregowane w pamięci w ten sposób, że najpierw zmienia się indeks najbardziej od lewej strony. Przykładowo, jeżeli zadeklarujemy tablicę A(2,2), to elementy będą uszeregowane w kolejności: A(1,1), A(2,1), A(1,2), A(2,2).
W rozszerzeniach FORTRANu 77 oraz w FORTRANie 90/95 można deklarować tablice dynamiczne, których rozmiary są określone dopiero w czasie wykonania programu instrukcją ALLOCATE.