Ćwiczenia

1. Obejrzyj pliki źródłowe mnozmac.f oraz matmult.f. Pliki te stanowią razem program służący do mnożenia dwóch macierzy prostokątnych o kompatybilnych wymiarach, zgodnie z formułą:

   
   

   $$c_{ij} = \sum_{i=1}^n a_{ik}b_{kj}\ i=1,2,\ldots,m,\ j=1,2,\ldots,p$$
   
   

   gdzie macierze A, B i C mają odpowiednio wymiary $\bf A_{m\times n}$, $\bf B_{n\times p}$ i $\bf C_{m\times p}$. Skompiluj program przy pomocy instrukcji:

   f77 -o mnozmac mnozmac.f matmult.f
   

   i uruchom go dla następujących dwóch macierzy:

   
   

   $${\bf A}=\left(\begin{array}{rrr} 1 & -1 & 1\\ 1 & 1 & 1\\... ...gin{array}{rr} 1 & -1\\ 2 & 1\\ 1 & -1 \end{array}\right)$$
   
   

   Dane przygotuj w pliku macierz.dat, zgodnie z kolejnością wczytywania zaspecyfikowaną w programie. Sprawdź, czy program działa poprawnie.

2. Zmień deklaracje parametrów formalnych A, B i C w segmencie matmult na

         dimension A(m,n),B(n,nn),C(m,nn)
   

   Skompiluj i uruchom program. Czy działa on teraz poprawnie? Przywróć poprzednie deklaracje parametrów formalnych.

   Wskazówka: Dla prześledzenia co się stało wydrukuj macierze A i B zaraz po wejściu do podprogramu matmult.

3. Zmodyfikuj segment główny zapisując części kodu drukujące macierze A, B i C jako jednen podprogram, który drukuje macierz będącą parametrem formalnym. Skompiluj i uruchom program.

4. Zmodyfikuj program tak, aby macierze A, B i C były przekazywane między programem głównym a segmentem matmult przez obszar wspólny COMMON, zaś faktyczne rozmiary macierzy przez parametry. Zwróć uwagę, że parametry lm i ln określające maksymalne wymiary wierszowe macierzy stają się obecnie zbędne. Spróbuj użyć przekazwywania przez obszar wspólny do przekazania macierzy A, B i C do napisanego w poprzednim punkcie podprogramu drukującego te macierze (zamiast przekazywania ich w ``głowie'' jako parametry).